UMUDUN OLDUĞU YERDE MUCİZELER ÇİÇEK AÇAR

 Şu günlerde sıklıkla duyuyor ve dilimizden dökülüveriyordu; umut etmek, umutla beklemek ve umutla bakabilmek kelimeleri...

'Umut' ne miydi?

Neydi umut sahiden?

Umut; tıpkı toprağa bir tohum ekip önce onun filizlenmesini, sonra da ağaç olup meyve vermesini beklemek gibi bir şeydi belki.

Yahut da sevinçle karşılanan bir bahar müjdecisiydi umut, kim bilir.

Belki de hayat sahnesinde güvenin ifade edilmesinin adıydı, umut. Sabır, kararlılık ve cesaretle kendinden söz ettiren...

Ne olursa olsun umut her zaman lazım hepimize. En çok da mutlu olmak için... Ve yaşama sımsıkı tutunmak için... Çünkü, insanın umutsuz ve hayalsiz yaşaması bir hayli  güç. Hem umutsuzluk demek, korku demek... Umut edilen şeyin gerçekleşmeyeceği demek... Ümitsizlik ve umutsuzluklar demek...

Her umudun elbette ki kendine has bir korkusu olur. Fakat o korkudan, hep yeni bir umut doğar ansızın. Tıpkı yeni güne doğan bir güneş gibi...

Umut, yaşama sımsıkı  tutunma çabası ve şartlar ne olursa olsun hayatta kalabilmek için yapılması gerekli olan şeyin adı olur, bazen de.

Biliyor musun Ayda bebek, sen de bir 'umut'tun bizim için? Yaşama sımsıkı tutunurken umut etmenin ne kadar muazzam, eşsiz ve güzel olduğunu gösterdin bize. Umudun/umudumuzun ta kendisi oldun...

"Artık umudumuz yok" dedik belki, ama bir yerlerde sakladık biz umudumuzu. Umut ettik biz aslında hep, 'belki' dedik, 'keşke dedik. Sen de 'belki'lerimiz ve 'keşke'lerimiz oldun. Biz umudumuzu gizli bir yerlerde diri tuttuk hep. Senin gibi...

Ve yerin altından çıkışınla ne çok sevindik, ne çok şükür gözyaşları döktük. "Umut güzel şey" diyorum ay yüzlü kız.  Umut güzel şey... Biliyor musun?

Ne çok dualar ettik bir bilsen. Evet, dua edip umut etmekti zaten bize en çok yakışanda. Umulanı vermek ise O'na... Sen Allah'ın (cc) sonsuz kudretinin bir nişanesi gibiydin. Sabrettin, O'na güvendin biliyoruz. Hatta öyle bir güvendin ki, hiç beklemediğimiz o anda çiçek gibi açtın dünyamıza yeniden.

Umutlarımızdı aslında bir çiçek gibi açan. Umudumuzdun sen. Çiçek gibiydin, mis gibi kokuyordun.

Tam ümidimizi kesmişken, yaydın etrafa mis kokunu ve gülümsemeni.  Şükürlerimize şükür kattın. Mucizeydin sen, Allah'ın bize bir kere daha gösterdiği... Kalbimize ve ruhumuza öyle iyi geldin ki.

Senin hayata umutla bakan o gözlerinde öperiz biz çocuk!

Hamdlerin en büyüğünü O'na ederek şüphesiz...