Martın Sonu Bahar

 Bugün gözlerimi gerçeğe kapatıp pembe gözlüklerle bakmak istiyorum hayata. Türküler dinlemek istiyorum, şiirler okumak okumak.

Güneşi İçenlerin Türküsü’nü avaz avaz bağırarak yürümek istiyorum. “Düşmesin bizimle yola: evinde ağlayanların gözyaşlarını boynunda ağır bir zincir gibi taşıyanlar. Bıraksın peşimizi kendi yüreğinin kabuğunda yaşayanlar! “ diyerek.

Yenilenmeye, çiçekler açmaya ihtiyacımız var. Mart bitti, en sevdiğim ay geldi.

Biz hastalıklardan, ekonominin gidişatından, eğitimden konuşmayı sürdürelim doğa kaldığı yerden devam ediyor güzelliklerini saçmaya.

Çiçekler tomurcuklanmaya başladı, bulutlar yavaş yavaş dağılıyor, güneş bize gülümsüyor. Gözlerimi kapatıyorum…

Emirgan Korusundayım. Nisan geldi mi  rengarenk laleler de gelir. Cömertçe açmışlar yine. Mis gibi bir koku alıyorum…

Moda sahildeyim, çevremde genç arkadaşlarım. Gitar çalanlar, hep birlikte şarkı söyleyenler, bisiklete binenler, koşuşturan oyunlar oynayan çeşit çeşit köpek var… 

Bir ağacın gölgesinde oturmuşum. Bir gölge yetmiş mutlu etmeye. Elimde bir kitap; en sevdiklerimden, Şeker Portakalı.

 “Nen var Zeze?”

“Hiç. Şarkı söylüyordum.”

“Şarkı mı söylüyordun?”

“Evet.”

“Öyleyse ben sağır olmalıyım.”

İnsanın içinden de şarkı söyleyebildiğini bilmiyor muydu yoksa? Bir şey demedim. Bilmiyorsa da bunu ona öğretmeyecektim.”

 Ben içindeki şarkıyı hiç susturmamaya çalışanlardanım. Her yeni yıla girerken alırım elime kalemimi içimden geçenleri yazarım.

Geçen 365 günle konuşurum. İçimi dönerim. Bu günler geride kaldığında, yepyeni bir yıla merhaba diyeceğimiz o gün neler yazacağım çok merak ediyorum.

Şimdiden o Tuğçe’yi çok kıskanıyorum. Kim bilir neler başarmış olacak? Umudunu kaybetmemeyi öğrenecek.

Birlikten kuvvet doğduğuna tanık olacak. Renk, dil, din, ırk fark etmeden el ele nasıl ayağa kalkıldığını öğrenmiş olacak.

Ötekileştirmemeyi, gözyaşlarının renginin aynı olduğunu görecek ve çok daha geniş bir perspektifle bakacak dünyaya. Belki içindeki şarkıyı paylaşmayı da öğrenir. Kim bilir?

Geçtiğimiz sene "Martın sonunda baharı” getirmiştik. Yine yapabiliriz. Yine, yeniden o güzel günlere geri dönebiliriz.