HER ÇOCUK ÖZELDİR, YA SİZİNKİ?

   Anne-baba ve çocuk arasında duygusal bir bağ vardır. Bu bağ, henüz doğumdan önce başlar aslında.

   Bir bebeğin dünyaya geldiği ilk andan itibaren anne-bebek arasında oluşan duygusal bağ, anne için de bebek için de oldukça önemlidir. Zira kurulan bu bağ sayesinde anne, bebeğinin temel ihtiyaçlarını karşılar. Bebek ise annesine bağlanarak dış dünyayla olan ve olacak o ilk deneyimlerini geliştirir.

   Anne ve bebek arasında henüz hamilelik safhasındayken başlayan bu duygusal bağda, babaların rolü bazen geri planda kalsa da, koşulsuz sevgi ve birbirini olduğu gibi kabul eden bir aile ortamı için, ailedeki tüm bireyler ayrı ayrı önem kazanır.

   Anne özel, baba özel ve çocuk ise en özelidir....

   Bu bağlamda bakıldığında çocuk yetiştirmenin en temel öğesi, çocuğa anne-baba tarafından koşulsuz sevilip kabul edildikleri duygusunu hissettirebilmek olacaktır şüphesiz. Zira çocuklar hem kendi kişiliklerini, hem öz benlik algılarını, hem özgüven duygusunu hem de dış dünyayla kuracakları ilişki biçimini anne-babalarıyla kurdukları bu özel bağ sayesinde şekillendirirler.

   Dolayısıyla çocukla kurulacak sağlıklı bir ilişkide ona karşı gösterilmesi ve hiç esirgenmemesi gereken bir sevgi bağı olmalıdır. Bu sevgi bağı, ancak çocuğun 'kendi gibi', 'özel' ve 'biricik' olduğunun idrakiyle sağlanabilecektir.

   Bir çocuk anne-babası tarafından kabul edildiğini, koşulsuz sevildiğini hissedebilmeli; kendinin değerli bir birey olduğunu, ne olursa olsun ve ne yaparsa yapsın onlar tarafından daima sevileceğini bilmelidir. İşte ancak o zaman kendine güvenen, dış dünyayla sağlıklı iletişim kurabilen bireyler yetişmiş olacaktır.

   Unutmayalım ki; sevgidir bir aileyi ayakta tutan/tutacak olan o özel bağ. Ve çocuğa karşı hissettirilen bu sevgidir, ancak toplumu ayakta tutacak olan...