FUAR

İzmir Enternasyonal Fuarı 91. kez kapılarını açıyor.

Projelendirilmesi 1923 yılı başlarında İzmir’de toplanan 1. İktisat Kongresi’ne uzanan  ‘ Fuar ‘ şehrimizin en önemli sembollerinden biri.. İlki Kordon’daki Aram Hamparsumyan Hanı’nda açılan panayıra; 1937 yılından bu yana Kültürpark ev sahipliği yapıyor. Yunanın İzmir’den kaçarken yakıp yıktığı 420 bin metrekarelik alanda kurulan Kültürpark şehrin nefes merkezlerinden. 5 kapısının adları Türkiye Cumhuriyeti tarihinin kilometre taşlarının döşendiği yer ve tarihlerden oluşuyor: 26 Ağustos, 9 Eylül, Cumhuriyet, Lozan ve Montrö..

Benim de net olarak hafızama kazınmış olan 1970-80’lerde altın yıllarını yaşayan fuarlarla ilgili herkesin tatlı anılarının canlılığını koruduğu düşüncesindeyim. Tiyatroyla Fuar’da tanıştım örneğin!. Çamlık Senar’daki tüm oyunlara toplayıp götürürdü aileyi merhum babam. En fazla Nejat Uygur’u hatırlarım. Çok sonraları inşa edilen Açık Hava Tiyatosu da İzmir’in kültür yaşamında anıt sahnelerden biridir.

Dönemin ünlü şarkıcılarına ev sahipliği yapan Ekici Över, Akasyalar, Manolya, Kübana, Golf, Göl ve Lunapark Gazinoları’nda atardı eğlencenin kalbi.. Kübana’da Ümit Besen çıkarken, karşısındaki Golf’te merhum Ferdi Özbeğen sahne alırdı. Zeki Müren’i, Gönül Yazar’ı, Emel Sayın’ı, Müzeyyen Senar’ı, Huysuz Virjin’i, Erol Evgin’i, Sezen’i, Nilüfer’i, Hulusi Kentmen’i, Zerrin Egeliler’i hatta Zülfü Livaneli’yi fuarda canlı izleyen şanslılardanım..  Ağustos ayında kapılarını açan etkinlikte hangi sanatçıların hangi gazinolarda sahne alacağı tartışmaları ve haberleri  haziran ayında başlardı. Her yıl bir ülke onur konuğu olurdu; sanırım halen öyle.. Ve her ülkenin yerleştiği pavyonlar hınca hınç dolardı etkinlik boyunca. Pavyon derken; Sayanora Pavyonu falan gelmesin aklınıza!. O ayrı bir kültür.. Kültürpark içerisinde bulunan binalara denirdi pavyon. Ki; kelime anlamı itibariyle bir kuruluşun bir bahçe içinde yer alan binalarıdır.

Çocukluğunun bir bölümü İzmir’de geçmiş olup da; Kemeraltı ve Fuar’da kaybolmayan yoktur!. İki küçük kızkardeşimle bileğimize bağlı uçan balonlarla ilk kaybolduğumuzda; ben 11, kardeşlerim 8 ve 5 yaşındaydılar!. Fuar içindeki Çamlık Senar yanındaki karakolda son bulurdu bu kaybolmalar.. Ailelerin endişeli yüzlerinin rahatlamasıyla aydınlanırdı karakol!.

Evet! Yıllar ilerledikçe süresi kısaldı. İhtisas Fuarlarının yoğunlaşmasıyla belki eski canlılığını yitirmiş de denilebilir. Yurt dışında da fuarlara katılmışlığım var. Ama; fuar denince aklıma İzmir Fuarı gelir benim.

Salgın döneminde, son derece titiz önlemlerle 91. kez açılıyor fuar. Manolya, Ekici Över yok!. Zeki Müren, Huysuz, Müzeyyen Abla da yok! Olsun!.

İki maskeyi üst üste takıp gideceğim. Lozan Kapısı’na yakın bir yerde çimlere oturup minyatür trenin sesini duymayı bekleyeceğim…

Belki dönme dolaba da binerim…